Με αφορμή την υπόθεση των κατηγορουμένων για ομαδικό βιασμό και την επιεική δικαστική αντιμετώπιση τους, στα Χανιά τον Μάρτη του 2018, και σύμφωνα με τον πατριαρχικό λόγο :
Είτε είναι τουρίστρια που έρχεται να διασκεδάσει, «πάει γυρεύοντας»
Είτε είναι μια ξένη μετανάστρια, «έτσι θέλουν αυτές»
Είτε είναι μια γυναίκα που λιάζεται στην παραλία, «φαίνεται ότι το θέλει»
Είτε είναι μια κοπέλα που δεν ντύθηκε «αρκετά σεμνά», «αυτή το προκάλεσε»
οι δράστες δεν ευθύνονται ποτέ
και ο ομαδικός βιασμός βαφτίζεται «αταξία»
σύμφωνα με τα λόγια της δικηγόρου τους η οποία απαξιώνει έτσι σε εξευτελιστικό βαθμό τα σώματά μας και χαϊδεύει τα αυτιά των βιαστών και μιας κοινωνίας γεμάτη σεξιστικές αντιλήψεις
μιας κοινωνίας που συνεχίζει να τηρεί την σιωπή και την ομερτά κατασκευάζοντας την εικόνα των μεμονωμένων περιστατικών κακοποίησης και παρέχοντας τις άρρητες άδειες στους σεξιστές να συνεχίζουν να ενεργούν ανενόχλητοι και να καμαρώνουν με την αρρενοπώτητά τους
πίσω από τα παντζούρια των σπιτιών ως “ψυχιατρικές περιπτώσεις”, παθολογικές κρίσεις ζήλειας, εκρήξεις θυμού, βασανίζοντας και σκοτώνοντας γυναίκες, διεμφυλικές, μη “κανονικά” προσδιορισμένα φύλα
σε αγαστή συνεργασία με τα δικαστήρια που αθωώνουν τους βιαστές και καταδικάζουν όσες προσπαθούν να αμυνθούν
στο θέατρο των κοινωνικών ρόλων,
δεν δεχόμαστε να είμαστε
ούτε θύτες ούτε θύματα
στις καθημερινές παραβιάσεις, στις παρενοχλήσεις στα μπαρ, στην δουλειά, στους δρόμους, στις τουαλέτες των σχολείων, στις πενθήμερες σχολικές εκδρομές, στα πανεπιστήμια, στις παραλίες και στις κρεβατοκάμαρες της Αγίας Οικογένειας
στους βιασμούς μικρούς ή μεγάλους της προσωπικότητάς μας
καμμία μόνη της
